Para celebrar o Día Mundial da Arquitectura, os arquitectos ferroláns quixeron elixir, este ano, un proxecto que simbolizase, ao mesmo tempo, o respecto polo ecosistema e a integración pola paisaxe. E elixiron un edificio -en fin, quizais edificio non sexa a palabra; talvez dicir construción resulte máis correcto, porque aínda que hai un inmoble central son varios os volumes que integran a proposta- de Daniel Beiras García-Sabell: o albergue Alvarella, situado no termo municipal de Vilarmaior.
Trátase, en efecto, dun conxunto pensado para gozar do ecosistema sen alteralo. Para integrarse na paisaxe, por suposto, pero ademais para respectar os recursos naturais e lograr que quen alí acoden gocen da natureza... en comuñón con ela. á hora de elixir o albergue Alvarella como espazo a premiar este ano, os integrantes da delegación ferrolá do Colexio de Arquitectos de Galicia, delegación que preside María Fernández Lemos, destacaron que se trata tanto dun «exemplo de aplicación dás técnicas dá arquitectura bioclimática a un edificio do medio rural galego» como o feito de ser un proxecto no que «a integración física» coa contorna da construción vai parella «coa eficiencia e co aforro enerxético». Ao mesmo tempo, resaltan a súa aposta decidida «polo reciclado» e polo «aproveitamento solar». E verdadeiramente sorprende, si, a quen visita por vez primeira o albergue deseñado por Daniel Beiras García-Sabell, ver ata que punto lográronse os obxectivos que buscaban o arquitecto e o seu equipo de colaboradores.
A visión do sur
A construción mira cara ao val que se abre ao sur sen que desde o val mesmo os seus edificios alteren nin o máis mínimo a paisaxe. Son edificios, os que integran o conxunto -algúns de nova construción, outros froito da rehabilitación de construcións orixinalmente agrarias xa existentes- que enriquecen visualmente a contorna, lonxe de danar unha paraxe especialmente favorecida pola natureza, no que a primavera é madrugadora e no que os outonos son suaves ata xa case chegado o inverno. A práctica totalidade dos arquitectos ferroláns que onte acudiron ao acto organizado pola delegación do seu colexio profesional tiñan en común a súa mocidade. E algo máis: o interese por facer da súa profesión o que debeu ser sempre; é dicir, unha forma de humanizar a paisaxe facilitando a convivencia entre o home e a súa contorna, e evitando a destrución do que as xeracións futuras teñen dereito a recibir en bo estado: a paisaxe e o medio ambiente. No caso do albergue Alvarella as enerxías naturais aprovéitanse ata o extremo de que o conxunto dispón, para cociñar, entre outros recursos especialmente respectuosos co ecosistema, dunha fonte de calor que se alimenta directamente da luz solar. E ata a maior parte da electricidade que consomen os electrodomésticos do complexo procede directamente dos paneis que o sol alimenta. Todos os espazos construídos están pensados para aproveitar ao máximo tanto a iluminación natural como a enerxía calórica que emana do sol. E ata dispón, o albergue, do seu propio sistema de depuración de augas. Nada, nel, contamina. Para a natureza, o máximo respecto de ALVARELLA
(la Voz de Galicia 2-10-07)
Sem comentários:
Enviar um comentário